 |
|
Iedereen die wel es griep of griepverschijnselen heeft gehad, zal dat paracetamol-moment herkennen. Dat ogenblik waarop de pijnstiller gaat werken en de ziekte keert in ’n klamme koorts.
Vanmorgen om half zeven stapte ik uit bed en nam twee pillen om snel weer terug onder ’t dekbed te kruipen. Na ’n kwartier kwam ik in die lichte ijlsituatie terecht.
Tussen waan en werkelijkheid zwevend, zwoel bezweet, werkte m’n lijf aan ’t herstel. ’n Uur of wat later werd ik, domig maar voldaan, langzaam en ’n stukje beter, wakker.
Soms kan ’n beetje ziek zijn zo lekker wezen.
[Voor even dan. Eigenlijk heb ik d’r nu al wel genoeg van.]
Ook al ziek? Ik was niet de enige blijkbaar….
Beterschap!
{Mowl: vandaar de radiostilte?}
Beterschap, ik ben zowaar de feestdagen zonder echte problemen door gekomen.
Mijn harddisk daarentegen is zo ziek geworden, hij heeft het weekend niet eens meer gehaald…
{Mowl: in dat licht bezien boffen wij maar.}
Hopelijk zijn jullie beiden snel weer beter
{Mowl: daar ga ik wel van uit.}
Wel lief dat Brrrr zo solidair is 🙂
{Mowl: niet dat ’t van hem per se moet, hoor.}
Ga je nu de hele feestdagen ziek wezen?
{Mowl: nou, de afgelopen kerstdagen in elk geval wel. En dat vind ik eigenlijk wel mooi zat.}
paracetemol rules, het moment waarop het inwerkt vind ik echt heerlijk.. en dan nog een uurtje pitten.
toch alsnog: beterschap!
{Mowl: dank je. Ik zal ’t ook aan Brrrr doorgeven. Die ligt nu in bed.}