 |
|
“René!” klonk d’r vanuit ’n dwars over de kruising gestopt boodschappenblikje. ’t Bestuurdersraampje was opengedraaid. Achter ’t stuur herkende ik Bibliotheekmeisje.
“Hé hallo.” zei ik. “Wat moet jij over de grens?” (Korte uitleg: Bibliotheekmeisje woont in Duitsland — zoals zovele grensbewoners vandaag de dag.) Ze bukte en diepte een of ander zuivelproduct op uit ’n tas.
“Dit is hier goedkoper.” zei ze. Dan realiseerde ze zich de ongelukkige plek van parkeren. Ze legde de verpakking weg. “Tot woensdag.” zei ze. Ze wilde ’t raampje dichtdraaien maar moest nog wat kwijt.
“Je moet je oorharen trouwens plukken.” zei ze. Ze zwaaide en gaf gas. Ik voelde in mijn oren en hoorde ’t knisperen.
[Meteen belde ik Brrrr. “Je moet m’n oorharen plukken.” zei ik.]
Mensen uit Duitsland moeten zich niet bemoeien met Nederlandse oorharen. Er zijn grenzen.
{Mowl: maar die zijn juist opengezet.}
Mannen met plukjes haar uit hun oren… oei .. zo fout!
{Mowl: gelukkig zijn d’r Bibliotheekmeisjes.}
Dat valt niet mee, de haren uit oren verwijderen. Ik dacht dat de EU ooit was opgericht ondermeer om prijsverschillen tussen EU-landen weg te nemen. Maar ik zal mij wel vergissen.
{Mowl: met ’n Brrrr kun je oorhaarvrij zijn.}
…..of jezelf een Moke-kapsel aanmeten, hartstikke hip!
{Mowl: kijk naar m’n haar en zeg dat dan nog es.}