 |
|
“Je hebt ’n valentijnskaartje gekregen.” Brrrr klonk bepaaldelijk somber toen ie me aan de telefoon kreeg. Ik negeerde ’t in eerste instantie.
“O ja?” zei ik. “Van wie?” Ik klonk misschien iets te enthousiast want Brrrr viel even stil.
“Ja.” zeidie geërgerd. “Dat stond d’r niet bij.” Z’n toon viel me nu pas op.
“Je lijkt wel jaloers.” zei ik.
“Nietes.” loog Brrrr. Ik begon ’t leuk te vinden.
“Welles.” stangde ik. “Jij bent jaloers.” Brrrr knorde iets onduidelijks.
[Hij is jaloers! dacht ik toen ik ophing. ’n Onschatbaar gevoel kroop over me.]
je houdt blijkbaar geen rekening met de mogelijkheid dat brrrr goed kan acteren, lees: dat hij die kaart aan je heeft gestuurd…
{Mowl: o? Ik had eigenlijk gehoopt op ’n stille minnaar uit ’t Gooi.}
Dat je die kaart zelf had verstuurd, is een bijkomstigheid.
{Mowl: nauwelijks noemenswaardig.}