 |
|
Van de dag zelf weet ik niet veel meer te herinneren, de officiële momenten gapen als ’n zwart gat in m’n geheugen. ’t Is dat d’r mensen bij zijn geweest die getuigen dat ik ‘Ja’ heb gezegd en dat d’r foto’s en documenten zijn die een en ander onderbouwen, maar anders had iedereen me kunnen wijsmaken dat, wat ik nog meen te weten, slechts flarden van ’n benevelde droom zijn.
Maar ’t is dus zo. Ik ben getrouwd. Vandaag, twaalfeneenhalf jaar geleden. ’n Jubileum.
’n Mooi moment om es eerlijk te zijn.
In die twaalfeneenhalf jaar heb ik Brrrr soms verfoeid, gelaakt, verafschuwd. En hij mij. Wij hebben mekaar meer dan eens behoorlijk pijn gedaan. We hebben moeilijke tijden gekend. We hebben zelfs es gedreigd uit mekaar te gaan.
Maar we zijn nooit uit mekaar gegaan. D’r bleek toch steeds weer iets sterker te zijn dan ons. Noem ’t hoe je ’t noemen wilt. Hartstocht. Overgave. Liefde.
Twaalfeneenhalf jaar. ’t Voelt alsof we pas net zijn begonnen.
[In 2023 geven we ons volgende feestje. Noteer je ’t even?]
God wat klinkt dat oud
{Mowl: dat wou ik niet zeggen.}
Gefeliciteerd met jullie Twaalf en een half jaar!! Volgend jaar zijn wij 25 jaar getrouwd en 30 jaar samen 🙂
{Mowl: wij moeten wachten tot 2023. Klinkt lekker ver weg.}
Dat is dan ook precies wat een huwelijk is: elkaar beloven altijd het ‘grote plaatje’, de toekomst te zien, ook als het ‘nu’ niet lekker gaat. Op naar 2023, en gefeliciteerd beiden!
{Mowl: wat lijkt dat nog ver weg.}
Ach, wat heerlijk. Gefeliciteerd! Hiep hiep voor de liefde. En schouderklopjes alom voor twee mensen die het samen aandurven. Hulde, hulde, bruidspaar. (Of moet ik bruidegomspaar zeggen?)
{Mowl: van mij mag je zeggen wat je wilt, zolang ’t maar positief is.}
Could it be love ?
Anyway, congratulations.
{Mowl: dankjewel.}
Lieve mannen, van harte gefeliciteerd, jullie zijn een geweldig paar. Bij jullie eerste feestje was ik niet, bij het 2de feestje nu, dreigt dat ook niet te lukken, ik noteer 2023, als ik dan nog mag komen, haha. Alle liefs, linette
{Mowl: ’t is dan zondag.}