Manend priemde ze d’r wijsvinger de lucht in.

“Weet je waar dit over gaat?” vroeg ze. Ik begreep dat ze doelde op de achtergrondmuziek. ’t Was ’n lieflijk aandoend Latin-liedje. Ik schudde m’n hoofd.

“’t Gaat over ’n vis die hele dagen rondjes zwemt in z’n glazen kom.” vertelde ze. “Elke dag komt d’r ’n rondborstige dame die enkele handjes voer in ’t water gooit. De vis wordt verliefd op de vrouw. Al snel ontdekt ie dat de liefde onmogelijk is: de vis kan niet uit de kom en de vrouw er niet in.”

Ze zuchtte kort.

“Onbereikbaar verlangen.” fluisterde ze. “Alsof je verliefd wordt op de jongen in de kamer aan de andere kant van de straat.”

Samen luisterden we nog even. Ineens verstond ik de tekst.

“Mooi hè?” zei ze. Ik knikte stil.