“Hoe is ’t?” vroeg ik. Ik wist ’t antwoord natuurlijk al.
“Kut man.” antwoordde G. “Ik ben aan ’t afkicken.”
“Goed zo.” knikte ik. G kuchte en snoof.
“Wil jij misschien nog wat spul voor me halen?” vroeg ie dan. “Achter ’t station.”
“Maar ik dacht dat je afkickte?” fronste ik.
“Ik minder alvast. Okee man?” zei G.
“Nee.” schudde ik m’n hoofd. “Dat ga ik echt niet doen. Sorry.”
“Okee man.” zei G. “Kom je even tegen me aan liggen?”
“Sorry.” loog ik. “Ik moet echt weg.”
“Okee man.” zei G. Hij trok z’n dekentje nog wat verder over z’n schouders.