“Het zat er natuurlijk wel aan te komen.”

Het was een verzuchting waar tegelijk berusting en teleurstelling in doorklonken – ongeloof zelfs. Dat hem dat nu moest gebeuren.

“Ik had me er al op voorbereid dat het de laatste keer zou zijn,” zei de man, “tenslotte is er ook voor een Sinterklaas de pensioengerechtigde leeftijd,” – hij zei het zonder enige spot – “en na dit jaar zou het voor mij afgelopen zijn. Dus had ik me voorgenomen het nog één keertje heel bijzonder te maken. Ik wist alleen nog niet precies hoe…”

Hij stokte. Dan hernam hij zich.

“Maar afijn, daar hoef ik me ook niet meer druk over te maken. Die hele intocht gaat niet meer door.”

Zijn ogen dwaalden af.

“Geen paard, geen pieten, geen pepernoten.”

Hij keek op. Ik zag een kleine flonkering.

“Misschien dat ik het volgend jaar toch nog mag doen,” zei hij, “voor de allerlaatste keer.”