Ze droeg nog steeds handschoentjes.

“Ik kan er niks aan doen,” zei ze, “maar ik ben gewoon bang. Mag dat?”

Ik ga niet over angsten en dat wilde ik zo houden.

“Het draait allemaal om de vrees,” zei ze, terwijl ze op afstand bleef. “de vrees voor het virus, zoals bij mij, of die voor de overheid en andere duistere machten.”

Ze schudde haar hoofd.

“Corona bestaat niet, zeggen ze en als ik dan zeg dat de Illuminati een fantasie zijn, ben ik een goedgelovige angsthaas.” Ze hief haar handen omhoog. “Alsof mij dat eigenlijk iets kan schelen: ik wil gewoon niet dat mij iets overkomt. En dan nu…”

Haar ogen begonnen te wassen.

“De anti-stoffen tegen covid verdwijnen na enkele maanden. Ik bedoel, hoe kun je dan een vaccin ontwikkelen? Wat zal dat boosaardige plan om ons vol te spuiten met nanoprobes als blijkt dat we toch allemaal doodgaan?”