Het leek onvoorstelbaar, maar vanmorgen werd ik wakker met nagenoeg geen pijn. Het feit dat ik überhaupt geslapen had maakte me al blij.

Ik bied m’n verontschuldigingen aan aan een ieder die ik de laatste dagen heb geschoffeerd. Daarmee bedoel ik ongeveer de halve wereldbevolking. Het spijt me – ik was mezelf niet. Ik ga het goed maken. Ik beloof het.

Ik ga voor iedereen lekker koken, koop elke straatkrant, sla een kruis bij elk kapelletje, laat mezelf besnijden – maakt niet uit. Ik heb me onvergeeflijk gedragen. Vergeef me.