 |
|
“Maar hij rijdt zo hard.”
Brrrr was d’r niks gerust op dat ik, zonder hem, naar België zou afreizen, gisteren. In de auto van Broer, bovenal, voor wie tweehonderd kilometer per uur de minimumsnelheid lijkt.
“Er hoeft maar iets te gebeuren en ik blijf alleen achter.” Hij maakte zich echt zorgen.
“Kom, kom.” was mijn manier zijn beklemming weg te nemen. “Jij kan straks ook een ongeluk krijgen als je een kruising oversteekt.” Het hielp niet echt.
[Dat ik daarna vertelde dat katten vaak gaan slapen bij mensen die ten dode zijn opgeschreven, toen Pimmetje op mijn knie ging liggen, was misschien ook niet zo handig.]
Laat je weten op welke wegen Broerlief rijdt? Dan zorgen we ervoor om daar zeker uit de buurt te blijven. 😉
{Mowl: voornamelijk de snelle wegen. Maar ook andere.}
Maar je hebt het dus gelukkig overleefd!
{Mowl: gezien de inhoud van ’t stukje eigenlijk best wel een voorbarige conclusie.}
Nu een paar dagen later toch wel een juiste conclusie van Steve.
{Mowl: maar dat kon ie toen nog niet weten.}
Ik hou zelf niet zo van 200 kilometer per uur. Ik ben meer van 59.
{Mowl: van mij hoeft ’t ook niet zo hard.}
Ik wist niet dat er nog plaatsen bestonden waar je die snelheid kunt halen. Ik zie alleen maar files.
{Mowl: geloof me, Broer weet die plaatsen te vinden.}
Ik kan me nog zo’n reactie in diezefde geest van Brrrr herinneren toen we een ritje naar Deventer maakten……
Maar, ach…..dat was in de vorige eeuw en toen reden we helemaal niet zo hard.
Toch?!
{Mowl: kun je nagaan hoe fijn Brrrr ’t vindt om met Broer mee te rijden.}
Your favourite music must be :
DANCE MACABRE.
{Mowl: dat doet me altijd aan de Efteling denken.}
Haha, ja die laatste reactie was misschien iets teveel van het goede:-)
{Mowl: soms moet je weten wanneer te stoppen.}