Er zijn fouten die ik kan billijken en passies die ik vergeef: de mijne. Charles Maurice de Talleyrand-Périgord (1754-1838)

Sien gebaarde Koffie? naar Faycal de Bloemenman, even verderop. Die stak twee vingers op.

“‘n Cappuccino en ’n gewone koffie.” toeterde die door z’n handen. Sien knikte.

“’n Cappuccino en ’n gewone koffie.” zei ze tegen ’t koffiemeisje, dat al bezig was de bonen voor de bestelling te malen. Faycal ging z’n winkel in en kwam d’r even later weer uit. Hij had iets in z’n handen en liep d’r mee naar Sien.

“Alsjeblieft.” zeidie. “Voor jou.” En hij legde ’n afgeknipte passiebloem voor d’r neer.

“Och, wat lief!” zei Sien. Ze pakte de bloem beet en draaide d’r rond aan ’t steeltje. “Wat mooi.” De ogen begonnen te glanzen.

“Voor ’n mooie en lieve vrouw.” zei Faycal.

[Dan pakte die de twee bekertjes en liep d’r mee terug naar z’n winkel.]