Gewone mensen zijn de beste mensen van de wereld. Daarom heeft God er zoveel geschapen. Abraham Lincoln
Zoals ze: “Rachel! Hier komen!” riep maakte de vrouw meteen duidelijk dat ze de grip op het kind helemaal kwijt was. Ik kon de gang van de twee door de hele stuntsuper volgen.
“Rachel! Afblijven!” loeide het bij de melk. En bij de frisdrank bazuinde er: “Rachel! Niet doen!” Maar Rachel bleef er niet af en Rachel deed het toch. De vrouw verbood en het kind negeerde. “Rachel! Rotkind!” spuwde ze bij de kassa.
Zo communiceert men ook, was de les die over mijn eerste schrik getrokken werd.
[Ik had een onverwacht dagje vrij. Natuurlijk had ik naar alweer een museum kunnen gaan of nog eens een dierentuin bezoeken, maar de stuntsuper geeft zeker zoveel spanning en sensatie. En inzicht.]
Zo’n kind zou ik graag even door mekaar rossen:-)
{Mowl: vergeet je de moeder niet?}
Was het een Raggel of een Reetsjul?
{Mowl: een Raasjel. Brr.}
Is de suggstie een pedagogische ram te verkopen politiek zeer incorrect?
{Mowl: natuurlijk niet. Wie wil je dan rammen?}
Waarschijnlijk nooit met Rachel naar een puppytraining geweest.
{Mowl: of wat voor training dan ook.}
Vooroordeel betreffende de voornaam wordt wel weer bevestigd.
{Mowl: ’t mag niet, maar ’t gebeurt toch.}
Ik heb een hekel aan kassa-rijen. Geen stuntsuper voor ons dus. (Ook geen gewone super trouwens).
{Mowl: ze komen ’t brengen?}
http://www.albert.nl
{Mowl: dacht ik al.}
Goed gedacht.
{Mowl: ach, ik schatte je zo in.}
Kom gerust ook ’s een dagje bij mijn probleem… ik bedoel: krachtsuper winkelen. Weer een hele andere wereld.
{Mowl: wat is dat in vredesnaam?}