 |
|
Bij de bakker had ik een pide gekocht. Ik hoefde alleen nog broodmeel en gist voor zelf te bakken brood te halen bij de molen en dan zat m’n boodschappentocht d’r op.
’t Turkse brood legde ik, om m’n handen vrij te hebben, bij de kassa naast m’n koopwaar. De verkoopster van de molen wierp er een korte blik op en knikte dan naar de bloem.
“Nu kun je tenminste ook weer gewoon Hollands brood maken.” zei ze.
[Toen, op dat moment drong ’t bestaan door van wij-brood en zij-brood. Verdorie, dacht ik. Hier ook al.]
En dat terwijl elke zichzelf respecterende supermarkt steeds meer producten uit verre streken verkoopt. De middenstand zal toch niet het contact met de samenleving aan het verliezen zijn?
{Mowl: of is juist de samenleving iets kwijt aan ’t raken?}
Misschien bedoelde ze wel eens thuisgebakken brood ipv dat wattig industrieel gebakken gedoe? 🙂
Of zou ik een beetje naïef zijn?
{Mowl: misschien wel. En nu mag jij je afvragen op welke vraag dit ’n antwoord is.}
Brood is toch niet cultuur gebonden??
{Mowl: brood is cultuur.}
Zou Rita dit wel weten?
{Mowl: Rita weet alles.}
Ik wist niet dat brood zulke diepe wortels kon hebben.
{Mowl: niet alleen brood, vrees ik.}
Laat dat dan ook gewoon aan Brrrr over…
{Mowl: brood bak ik.}