Ze trok het meisje een regenjas aan toen het begon te druppelen. Er stonden dinosaurussen op gedrukt.

“Ze is er helemaal weg van,” vertelde ze, “we mochten het museum niet verlaten zonder dat we haar dit jasje kochten. Vertel eens tegen die meneer,” zei ze, “welke dino’s vind je nou het allerleukst?”

Het meisje had niet direct zin in een ontboezeming, zag ik. Ze sloeg de handjes voor haar gezicht en duwde heur hoofd tegen de boezem van de moeder.

“Langnek,” hoorde ik desalniettemin. De moeder knikte.

“Juist ja,” zei ze, “langnek.”

Ze pakte een armpje van het meisje en paste het in een mouw.

“Nu die andere nog,” zei de moeder, “anders word je nat.”

Dociel liet het kind zich aankleden.

“Je wil niet weten hoe ze je daar aankijken wanneer je vertelt dat je niet in de evolutie gelooft,” grinnikte ze.

Ze moest er haar hoofd van schudden.