Sommige mensen hebben dat. Ze vinden het leven heel simpel. Ze delen de andere mensen met het grootste gemak in, in de categorieën ‘goed’ en ‘fout’. Nuances zijn ‘peanuts’ en leiden af van ‘de zaak waar het werkelijk om gaat’. ‘Onrecht’ staat altijd tegenover ‘recht’.
Ja, ik heb gisteren naar ‘Het Zwarte Schaap’ gekeken. Ik had al over deze aflevering gelezen, maar ik wilde toch zelf zien hoe Gretta Duisenberg zich wederom in de nesten zou weten te werken.
Volgens mij is ze niet boosaardig en antisemitisch, zoals Hans Knoops oordeelde. Ze is veeleer een pathetisch figuur, deerniswekkend. Verstrikt in haar eigen fantasiewereld.
“Ik ben bijzonder geliefd in de Palestijnse wereld.” meende ze. Het zal zo zijn, maar het roept onmiddellijk de vraag op of dat wellicht haar doel is, geliefd zijn. En wordt daar de wereld beter van, of haar wereld. Verwart ze dan niet haar belang met het algemeen belang?
Rabijn Soetendorp verscheen, op film, nog even in de uitzending. Hij noemde het conflict tussen Israël en de Palestijnen een conflict tussen ‘recht’ en ‘recht’ – en dat maakte het juist zo tragisch. Mevrouw Duisenberg schudde onderwijl heftig haar hoofd. “Nee,” repliceerde ze, het was heel duidelijk: de Israëlis (of ‘de Joodse mensen’, zoals ze bij tijd en wijle zei) waren de enige onderdrukkers en de boosdoeners.
[Wat een zegen wanneer je wereldbeeld zo simpel is. En wat een armoe.]
Ik miste een beetje de eindconclusie van je betoog. Is Gretta nou slecht of goed? Maar Peer loste het gelukkig al op voor mij.
Gemakkelijk als alles zo lekker zwart of wit is!
Over jouw status had ik geen vragen hoor.
{Mowl: waar zouden we zijn zonder een Peer?}
Mijn wereldbeeld is ook heerlijk eenvoudig: René is goed, Gretta is slecht.
{Mowl: een waar woord.}