En voyage

rotterdam

Wat een wonderbaar woord: wachten. Het betekent dat het heden niet telt en dat de toekomst iets wonderlijks zal zijn, dat al wat bestaat een inleiding, een voorbereiding is voor iets definitiefs en groots. Wim Gijsen (1933-1990)

“Dat usb-kabeltje, moet dat mee?” vroeg Brrrr.

“Dat is van jouw fototoestel.” zei ik.

“O?” zei Brrrr. “Ik dacht dat ’t van jouw mobieltje was.”

“Nee, dat is deze.” Ik liet een ander snoertje zien. Ineens bedacht ik wat.

“Heb je de gps-ontvanger nog gezien?”

“Wat moet je daarmee?”

“Voor m’n tomtom.” zei ik. “Waar zijn trouwens de opladers?”

[Reizen in het pre-digitale tijdperk was een stuk eenvoudiger. De dingen waar een modern mens tegenwoordig aan moet denken. Je zou d’r bijna voor thuisblijven.]

Standaard

12 gedachten over “En voyage

  1. Toen je vakantieberichten pas aankwamen als je zelf al weer terug was, toen je nog moest wisselen aan de grens en na je vakantie nog een halve week op je foto’s moest wachten. Die uiteraard allemaal bewogen waren. Dat waren nog eens tijden.

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.