|
Buurtjongen Ruben kwam smurfen ruilen. Je weet wel, die onvergankelijke kunststof poppetjes waar een grootgrutter d’r zoveel van heeft laten maken dat Al Gore alsnog zou wensen dat Nederland door de Noordzee wordt opgeslokt. Die dus. Een goede aanleiding om de jeugd eens een les te leren in de omgang met de erfenis van zijn voorouders.
“Ik heb Potige dubbel.” was hij m’n educatieve bedoelingen voor. ’t Begon te jeuken. Potige had ik nog niet.
[Uiteindelijk is Ruben naar huis gegaan met Smurfin. Die hadden wij weer dubbel. De redding van de wereld moet nog maar even wachten.]
Pffffffff .. wat ’n gedoe met zo’n blauwe horde in huis.
{rat: gelukkig is dat al weer lang geleden.}
Ik heb handenvol gehad op mijn verjaardag. Een plank vol met heel veel dubbel. Ik zal een foto plaatsen op mijn website komende week.
{Mowl: ik wacht af.}
Wij hadden Babysmurf dubbel. Wij wisten ons daar ook geen raad mee.
{Mowl: te vondeling leggen?}
Ik winkel nu principiëel bij de Jumbo.
{Mowl: ga je nu ook al reclame maken?}
Bij de digitale grootgrutter die de boodschappen thuis brengt zitten standaard 8 smurfen in de krat. Ruilen?
{Mowl: we halen altijd alles zelf.}
Ik haat smurfen.
{Mowl: ik Vader Abraham.}
En bij ons worden elke zaterdag weer twee smurfen babies geboren. Heb er nu al 4. Begint bijna op een gereformeerd gezin te lijken.
{Mowl: inclusief frustraties?}
Dus nu woont potige ook bij jullie:-)
{Mowl: zoals bij half Nederland.}