Getild

spiegel

Mensen, die alleen zijn, demonstreren meestal hoe dun het wandje is, dat ons van de waanzin scheidt, trekken veldheersbekken in de spiegel, laten hun dagdromen even buiten spelen. Simon Carmiggelt (1913-1987)

“Hij slaapt wel erg veel, nietwaar?” piekerde Brrrr over Pim die in een bolletje opgerold naast hem lag. Brrrr gaf hem een licht porretje. Pim opende een oog, zag dat er niks was en sloot alles weer.

Dat was niet genoeg voor Brrrr. Hij duwde tegen Pim aan die zijn oogjes alleen maar dichter trok. Na nog een stoot of wat gaapte het poezenbeest en rekte zich uit. Toen stond ie op en smekte wat. Dan klom ie tegen Brrrr op en beet zachtjes in zijn neus.

“Nee, alles is in orde.” besloot Brrrr en pakte Pim op. “Ga nou maar weer liggen.”

[Alsof er niks was gebeurd rolde Pim weer in een bolletje en vertrok naar een andere wereld. Ik denk een wereld waarin ie niet steeds wordt opgepakt om te kijken of ie het nog doet.]

Standaard

2 gedachten over “Getild

  1. ‘k Vind het ook verbazingwekkend hoeveel poezen slapen. Maar of ze dan echt rusten weet ik niet hoor, want vooral ‘Koe’ onze kater, kan in zijn dromen heel druk in de weer zijn. Zijn pootjes schokken, zijn snorharen beven, zijn hele pels trilt en dan zie je als het ware hoe hij in zijn droom een prooi achterna zit. Soms kan ie zelfs zo kleine klagende geluidjes maken, net alsof hij boos is dat zijn prooi ontsnapte.

    {Mowl: hun slaap lijkt soms spannender dan het echte leven.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.