Greifet zu, faßt das Heil

Beschaving is een voortdurende opeenstapeling van nutteloze noodzakelijkheden. Mark Twain

Er gaat een buitengemene, bijna vermolmde bedrijvigheid door cafés en restaurants die stilaan ontwaken uit hun onvrijwillige winterslaap. Er wordt geschilderd en schoongemaakt, verbouwd en opgefrist, alsof het de hoogste tijd was om alles terug nieuw te maken.

Nog maar enkele dagen voordat er weer buiten de deur gegeten en gedronken mag worden – en ik heb het gemist, om een aperte vanzelfsprekendheid te debiteren. Hoewel, nu de heropening dichterbij komt, merk ik dat mijn begeerte naar de langontbeerde bacchanalen zienderogen verschraalt.

Het zal niet meer worden als vroeger, ben ik bang. Mijn angst laat me ouwelijk voelen en kleinhartig, hoe vaak en stellig ik ook mezelf vertel dat ik dat niet ben.

Het helpt niet echt.

Vanzelf wordt het weer Pinksteren. Vanzelf stromen de terrassen weer vol. Vanzelf zal ik weer gevraagd worden aan te schuiven.

Ik zal huiveren. Dat weet ik.

Wat daarna komt is nog slechts een vermoeden.

Standaard