Grenoble

Landschappen kan men beschrijven, steden niet. Landschappen bestaan, terwijl iedereen steden anders ziet en ervaart en beleeft. Fernand Auwera

Het was jaren geleden in Grenoble. Nog voordat internet en mobiele telefoons bestonden, vandaar.

We – ik was toen al een stel, zij het een ander dan vandaag – waren met een Deux Chevaux via de Route du Soleil onderweg naar Monaco (simpelweg omdat nooit iemand daarheen ging) en moesten ergens een verkeerde afslag hebben genomen, waardoor we midden in de Franse Alpen terechtkwamen.

Omdat de avond kwam, zochten we een kampeerplaats en vonden die op een helling langs de stad die we beneden, aan de voet van de bergen, konden zien liggen.

“Hier werden Olympische Spelen gehouden,” vertelde ik.

Nu moet ik zeggen dat het uitzicht weliswaar groen, maar behoorlijk haveloos oogde. Als er ooit sprake was geweest van luister, dan was die allang vergaan.

“Echt niet,” reageerde mijn lief-van-toen, die alleen aan Monte Carlo dacht.

“Nee, ik zeg maar wat,” zei ik, omdat we de volgende dag weer verder moesten.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.