De wind raast. Het blad, goudbruin gekleurd, wordt van de takken getrokken. Het is het begin van het einde van dit jaar.

Gelukkig maar — ik ben nooit zo blij geweest met 2004. Ik kan niet wachten tot we het met een glas champagne afsluiten en een nieuw jaar verwelkomen. Maar hoewel dat nog zo’n tien weken duurt heb ik wel al dat ongeduldige gevoel van het kind aan de vooravond van zijn verjaardag.

Zullen er cadeautjes komen? Natuurlijk zullen er cadeautjes komen! Maar wat zal erin zitten? Zal ik er blij mee zijn en zo nee — kan ik het ruilen?

Nu ja, we zullen zien. In elk geval ben ik al blij met de kleine geschenken die ik nu al in mijn handen krijg geduwd. Als opmaat voor 2005, denk ik.

Zoals het zachte weer op dit moment: de temperatuur schommelt rond de vijftien graden. In zo’n klimaat kunnen najaarsstormen mij niet deren.

Alleen die jas, hè. Ik blijf het er bloedheet in houden.

[De bijna mediterraanse kwikstanden weerhouden mij er echter niet van om mijn jas-met-leeuwenkraag aan te doen. Ik heb dat ding toch niet voor niks!]