Het been

poot

Ik houd meer van de droom dan van de illusie: in de droom weet men dat men zijn ogen heeft gesloten, in de illusie meent men dat men ze open houdt.
Comtesse Diane (1829 – 1899)

Ik kon moeilijk de slaap vatten, vannacht. Met opengesperde ogen lag ik te wachten op de droom die moest komen. Die verwachting verscherpte alleen mijn geest. Ik was klaarwakker.

Plotseling voelde ik een been over het mijne schuiven. Ik keek naar opzij en zag Brrrr: rustig ademhalend, volledig overgeleverd aan zijn slaap.

‘De onschuldige man is niet bevreesd voor de nacht.’ dacht ik nog. Toen, toch nog onverwacht, zonk ik weg en droomde.

(Een Somalische vluchteling werd voor dood aangetroffen in een mini-graancircel langs de spoorweg. Gelukkig leefde hij nog, maar hij leek wel hevig gedrogeerd. Het was de tweede nacht op een rij dat ik deze droom had.)

Toen ik wakker werd voelde ik meteen de druk van het been dat nog steeds op het mijne lag. Het begon pijnlijk te worden. Ik keek naar Brrrr. Hij had zich omgedraaid. Wacht eens – hoe kon zijn been dan niet van plaats zijn veranderd? Ik voelde hoe ik fronste.

Ineens had ik het door. Het been dat zo onplezierig op het mijn drukte, was ook van mij. Mijn linkerbeen, zogezegd. De opluchting was groot toen ik het wegschoof.

[Wat je al niet kunt meemaken gedurende de nacht, wat? En moet je voorstellen: onze dagen zijn zeker zo spannend!]

Standaard

2 gedachten over “Het been

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.