Hoop

monument

God heeft de hoop een broer gegeven: de herinnering. Michelangelo Buonarroti (1475-1564)

Dit is een momument dat in het dorp van mijn vaders familie is opgericht voor de oorlogsslachtoffers uit de kleine gemeenschap. Hun namen staan op de zuil eronder gebeiteld. Eén van hen is een broer van mijn vader, die het leven heeft gelaten in Nederlands Indië. Ik ben naar hem genoemd.

Ik stel me wel eens voor, hoe hij zal zijn gestorven. Het was oorlog, daar, dus de dood zal onverwacht gekomen zijn, veronderstel ik. Hij heeft geen tijd gehad zich voor te bereiden op het einde, afscheid te nemen. En hij was jong – zoals alle soldaten, te jong.

Die laatste ochtend voor hij sneuvelde had hij misschien nog gedacht aan zijn familie. Zijn vrienden. En hij had gehoopt ze snel weer te zien.

Misschien had hij zich afgevraagd wat hij daar deed, aan de andere kant van de wereld, zo kort na de oorlog in het moederland. Misschien was de gedachte dat hij niet meer zou terugkeren even in hem opgekomen. Maar al snel zou hij die hebben verdrongen. Wie denkt er ook aan de dood, zo jong?

De avond heeft hij niet meer gehaald. Tenminste, dat is zoals ik denk dat het is gegaan. Een patrouille, een hinderlaag. Een kogel.

En later dus een monument.

[Als ik in het dorp kom, loop ik altijd even langs het gedenkteken. Ik zie de namen, waaronder die van mijn oom. Naar wie ik ben genoemd. En ik besluit dat ik geen nieuwe monumenten meer wil.]

Standaard

2 gedachten over “Hoop

  1. Pingback: Mowl.eu » De ring

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.