Klokkenspel

Kome wat kome mag, maar kome de punt op tijd. Gerrit Komrij

Ze vond het maar niks, die jonge vrouw die pizza aan het eten was op het terras aan de voet van de kerk, toen de beiaardier aan zijn carrillonconcert was begonnen. Trouwens, zij niet alleen: de jongen tegenover haar maakte ook een geërgerde indruk, door achterover te gaan zitten en zijn bord van zich af te schuiven.

“Wacht maar,” zei de jonge vrouw, waarbij ze haar stoel achteruit stiet en naar het bedienend personeel binnen stiefelde. Daar gesticuleerde ze flink, maar de jonge serveerder hief machteloos zijn handen omhoog. Vergramd kwam de vrouw weer terug naar buiten.

Toornig ging ze weer zitten en toornig sneed ze een stuk van haar maal dat ze toornig in haar mond stopte.

“En?” gebaarde de jongen.

“Ach,” deed de jonge vrouw, “het personeel is hier zo fokking waardeloos.”

Ze nam een diepe teug.

“Ze weigeren gewoon om dat klokkenspel uit te zetten,” ziedde ze.

Standaard