 |
|
“Ga je nog op vakantie?” vroeg Tante. Ik vertelde over Londen.
“Dan moet je wel Engels spreken.” zei ze.
“Dat is wel handig.” bevestigde ik.
Ik was bij Tante, zoals elke week. Sinds de dood van Oom en de opname in het verpleeghuis van haar andere broer is ze snel oud geworden. Ze is ook kortademig, snel moe. De dokter heeft haar onderzocht, maar kon niks vinden. Hyperventilatie, concludeerde hij. Het gevolg van de spanningen van de laatste tijd.
Tante moppert op de dokter. Ze moppert op de gemeente. Ze moppert op de belasting.
Wanneer de hond aandacht vraagt, moppert Tante even niet. Ze glimlacht zelfs. Even. Dan staat ze op.
“Ik heb nog wat voor jou.” zegt ze.
Voorzichtig loopt ze de kamer uit. Ik hoor haar her en der rommelen. Na een aantal minuten komt Tante weer terug.
“Ik kan het niet vinden.” zegt ze en laat zich in de stoel zakken. Ze is weer buiten adem. “Ik geef het volgende week wel.”
Ik sta op. Het is tijd om te gaan. Ik kijk naar Tante. Haar grijze hoofd is lichtgebogen. Haar handen liggen gevouwen op haar schoot. De hond ligt aan haar voeten.
Zet er muziek onder en je hebt een prijswinnende scène, denk ik op dat moment.
[Aan mij is een groot cineast verloren gegaan, vermoed ik soms.]
Mooi geschreven! En het is natuurlijk nooit te laat om nog wat muziek onder je eigen leven te zetten en cineast te worden.
Maar die tante van jou moet toch nog maar even gaan mopperen bij de dokter. Die klachten heeft mijn moeder namelijk ook en die heeft angina pectoris. Niks om je echt zorgen over te maken, maar wel handig als je het weet wanneer je zoiets hebt.
{Mowl: Tante is hartpatiënte en recent nog onderzocht. Maar ik zal het doorgeven.}
Je verhalen zijn al beeldend genoeg.
{Mowl: waar is je worstje?}
Dat heet een gave. Het theatrale plaatje zien in iedere situatie. De helicopter view toepassen op iedere situatie. Een groot cineast. Een groot regisseur. Want daar breng je toch wat meer charme in je werk dan bij een blockbuster.
{Mowl: ik had heel wat kunnen betekenen.}
Dat beest moest wel, want er was geen plek meer op haar schoot.
{Mowl: en het zag er mooier uit.}