De taal is een handschoen die strak om de huid van de inhoud getrokken is. Godfried Bomans
“Die Rodrigo speelt overspel.” zei de Antilliaanse jongen. Hij zat in de trein tegenover een Marokkaan. “Ik heb het zijn sma gezegd, een kankermooi chickie. Ik zei dat ze moest uitkijken voor Rodrigo.”
De Marokkaan dacht even na.
“Maar jij gaat toch ook vreemd?” zei hij.
De Antilliaan reageerde verontwaardigd.
“Da’s wat anders.” meende hij. “Mijn sma weet van niks!”
Daarmee was in eerste instantie genoeg gezegd. Toen bedacht hij zich iets en leunde voorover naar de Marokkaan. De Antilliaan hield zijn hoofd schuin en kneep een oog dicht.
“Toch?”
[De Marokkaan wist niet goed wat te zeggen. Dus zei hij niks.]
Ik blijf het prachtig vinden hoe de ‘allochtonen’ zich razendsnel aanpassen aan de Nederlandse normen en waarden.
{Mowl: een beetje onaangepast is ook niet verkeerd, hoor.}
Logica, waar de meeste vrouwen niks van begrijpen 🙂
{Mowl: logisch.}
sma??
{Mowl: da’s straattaal voor ‘meisje’.}
Waarmee eens temeer bewezen is: over sma valt niet te twisten.
{Mowl: slaap jij wel es?}