Nee, ik was niet écht naakt. Ik had gewoonweg geen kleren aan. Josephine Baker

Ze hadden allebei een milkshake.

“Het is toch niet meer zo warm.” vond de blonde vrouw van middelbare leeftijd. “Ik dacht het nog, toen ik vanmorgen de kast lostrok. Ik dacht, nou meid, dacht ik, die korte broek kan je voorlopig wel vergeten.” Ze trok het rietje uit de beker en likte het schoon. Daarna draaide ze het deksel er vanaf en legde het omgekeerd op de tafel.

De andere vrouw, die wat grijzer was en ouder volgde de bewegingen nauwkeurig. Ze zoog even aan het rietje van haar eigen shake, waarna ze die met een bedenkelijk gezicht neerzette.

“Dit is geen chocolade.” schudde ze. “En dat dan?” wees ze onder de tafel. “Dat is toch een korte broek?”

De blonde vrouw keek even.

“Dat is een bermuda.” zei ze. “Dat is heel wat anders. Dan neem je toch een nieuwe?”

“Dat is hetzelfde.” zei de grijze. “Ik wilde vanille.”