Non-verbaal

Om het even welke vrouw, zelf een non, verliest liever haar deugd dan haar reputatie. Lionel Strachey

Om het even welke vrouw, zelf een non, verliest liever haar deugd dan haar reputatie. Lionel Strachey

De één was misschien wat grijzer dan de ander, maar overigens waren het vrijwel identieke nonnen, die bij het textiel in het woonwarenhuis stonden te kijken.

“Wat doen wij eigenlijk met onze gordijnen?” vroeg de minder-grijze. De grijzere voelde aan een theedoek.

“Gewoon laten hangen.” zei ze. “Hoezo.”

“Nee, zomaar.” zei de minder-grijze. De grijzere negeerde de aanmoediging om door te vragen.

“Ik dacht alleen…” herstartte de minder-grijze.

“Wat dacht je?” vroeg de grijzere.

“Misschien kunnen we er kleertjes van maken.” zei de minder-grijze. “Voor weeskinderen.”

De grijzere draaide zich om en keek de minder-grijze nu aan.

“Hoe kom je daar nu bij?” vroeg ze.

“Van die zuster op de televisie.” zei de minder-grijze. “Die deed dat ook.”

“Welke zuster?” vroeg de grijzere.

“Zuster Maria.” zei de minder-grijze. “Uit Oostenrijk. Van die documentaire.”

De grijzere sloot haar ogen.

“Dat was Julie Andrews.” zuchtte ze. “En dat was verdomme een film.”

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.