We hebben Marco al alle hoeken van het huis laten zien.

Vorig jaar vulde ie de lege plek van de kerstboom op. Daarna verschoof ie naar de andere kant van de eetkamer. De laatste tijd heeft ie geresideerd in het trappenhuis.

Nu is Marco verhuisd naar Het Kleine Kamertje. O nee, niet om ‘m af te danken — verre van dat. Marco is het pronkstuk van de feeërieke illuminatie voor deze feestdagen.

Begrijp me goed — ik ben verslaafd aan Sinterklaas. Maar zodra de Goedheiligman de kuierlatten heeft genomen, gaan mijn kerstballen kriebelen. De boom moet gezet en rap een beetje! Het is de sfeer van de tijd. Ik heb uren kerstmuziek opgenomen (God bewaar me: ik heb zelfs de Tokkies gedownload! Nou ja, gedownload — als een vetgemeste kalkoen denderde hun kersthit mijn appeltje in), neurie lustig mee en zorg ervoor dat de hele wereld om me heen gek wordt.

En daarom staat Marco de Moor boven, voor het raam. Op zijn hoofd draagt ie een achtarmige kandelaar (hoe toepasselijk met chanoeka!) met kaarslampjes. Hij kijkt uit over de straat en als het donker wordt schijnt ie z’n licht over de passanten.

-„Vrede zij met u.” laten we hem fluisteren. De mensen glimlachen, duiken in hun kraag en vervolgen huns weegs.

[Het is wel een beetje hoerig licht, moet ik toegeven. Maar we hebben nog geen klanten aan de deur gehad.]