De GGD heeft een vaccinatie-campagne: een gratis inenting tegen hepatitis A (of B, dat weet ik niet meer). Gratis! Dat leek ons wel wat.

-„Je zou het kunnen doen als je overweegt naar Turkije te gaan.” zei de dokter. Koel! We willen altijd nog es een keer naar Turkije. De Turkse keuken is tenslotte de Italiaanse van de toekomst!
-„Geef maar, die spuit.” riepen we in koor.

-„Hoho!” temperde de dokter onze geestdrift. „We gaan eerst es kijken of je misschien al antistoffen hebt aangemaakt.” Brrrrs enthousiasme daalde al wat.
-„Hoe dan?” vroeg ie.

-„Gewoon.” zei de dokter. „Via een bloedonderzoek.”

Bloed werd afgenomen en opgestuurd naar het lab. Een tijd later mochten we terugkomen voor de uitslag.

-„Jij,” zei de dokter en wees naar Brrrr, „Jij hebt al antistoffen tegen hepatitis B (of A dus) en kunt zo het vaccin tegen hepatitis A (of B) krijgen. Jij,” de dokter richtte zich tot mij, „hebt geen antistoffen en ik stel daarom een combinatievaccin voor. Voor hepatitis A èn B.”

Ik knikte. Dat leek me een prima handel. Twee vaccins. Voor nop!

-„Ho!” zei de dokter. „Alleen het vaccin tegen hepatitis A (of B) is gratis. Voor die andere betaal je: twintig euro per shot.”
-„Per shot?” vroeg ik terwijl ik me een junk begon te voelen. „Hoeveel spuiten moet ik dan hebben?”

-„Drie.” zei de dokter. „Maar dan ben je ook je hele leven beschermd.”

Na kort overleg besloot ik het te doen. Wat zijn zestig euri tenslotte wanneer je het over je gezondheid hebt. En bovendien — we willen wel gezond uit Turkije terugkeren.

De verpleegkundige zette de eerste spuit. Ik moest contant afrekenen.

-„Boter bij de vis.” zei ze. Ik gromde.
-„Nu jij.” zei ik tegen Brrrr.

-„Nee,” zei de verpleegkundige, „De vaccinatie tegen hepatitis A (of B) wordt in Velp gegeven. Je moet even bellen en een afspraak maken.”

Een aantal maanden later kwam ik terug voor mijn tweede spuit. Brrrr had nog steeds niet met Velp gebeld.

-„Moet je wel doen, hoor!” zei de verpleegkundige terwijl ik haar een twintig-eurobiljet overhandigde.
-„Kweenie.” mompelde Brrrr.

-„Hè?”
-„Ik heb zo’n hekel aan spuiten.” Brrrr wiebelde een beetje ongemakkelijk op de stoel. Hij schudde zijn hoofd. „Ik denk niet dat ik het doe.” zei hij opeens.

-„En onze vakantie naar Turkije dan?” vroeg ik ontsteld.

Brrrr haalde zijn schouders op.

-„Een weekendje Berlijn is ook leuk.”

[Het mag duidelijk zijn dat het laatste woord hier nog niet over is gezegd. En of we ooit Turkije zullen zien zal me eerlijk gezegd worst wezen. Ik beloof één ding: al is het het laatste wat ik doe, ik zal er voor zorgen dat Brrrr zijn spuit haalt!]