Ondank

reiger

Om je jeugd terug te krijgen, hoef je alleen maar je dwaasheden te herhalen. Oscar Wilde (1854-1900)

Het oude stationsgebouw van D was wegbezuinigd. Het was gesloopt en ervoor in de plaats gekomen was een modern, glazen wachthuisje. Omdat het koud was en waaide opende ik er de deur van en trad binnen.

Ik nam plaats op de getraliede banken. Nog steeds had ik het fris. Toen zag ik waarom: de ruiten van het gebouwtje waren verdwenen. Misschien waren ze door de baldadige jeugd stukgeslagen, misschien waren ze simpelweg uit de sponningen geblazen – wie zal het zeggen. Hoe dan ook: de beschermende factor van de ruimte was teloor gegaan.

Omdat het me beter leek dan maar in beweging te blijven, stapte ik naar buiten.

Ik zag andere reizigers aankomen op het perron. Ze wisten wellicht van de beperkingen van de wachtruimte, want geen van hen ging naar binnen. Liever ijsbeerden ze over de stoeptegels.

Een oudere man kwam op gehoorsafstand van mij staan. Hij bezag de komst van de passagiers en gromde.

“Mrbf.” klonk het. Hij schudde zijn hoofd. “Hebben ze zoiets moois d’r neer gezet, gebruiken ze het niet”

[De man draaide zijn hoofd en keek de andere kant op, waar de trein vandaan zou moeten komen. Ik rilde en stak mijn handen nog dieper in de zakken.]

Standaard

2 gedachten over “Ondank

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.