Moeten mag niet, heb ik geleerd in de tijd dat ik daarvoor nog naar school ging. Wanneer je mensen zegt dat ze iets moeten, worden ze opstandig. Maar dat was ik vergeten.

Het was die vrouw, die oudere vrouw moet ik erbij zeggen, die naar binnen drong, langs iemand die naar buiten wilde.

“U moet wel afstand houden,” beleerde ik haar. Kijk, daar ga je al. U moet. Fout.

De vrouw wees naar de deur.

“Er staat geen bordje op,” frikte ze, “en als er geen bordje staat, hoeft het niet.”

Achteraf kwamen er allemaal woorden die ik had kunnen zeggen, die me volledig vrijpleitten en de schuld van haar onverantwoorde gedrag geheel bij haar legden – maar op dat moment bleven ze uit – zoals altoos.

En terecht. U moet. Fout.

Buiten wees ze haar man op de deur zonder bordje. Ze keek verontwaardigd. Ze had gelijk. Moeten had niet gemogen.