Hoop is een weelde die we ons tegenwoordig niet kunnen veroorloven, ondanks de voorzichtig slinkende sterftecijfers. Voor je het weet wordt je onnozele vertrouwen in een goede afloop opgevreten door de al te gulzige werkelijkheid.

Ik bladerde – er moest ook nog gewerkt worden – door dagbladen van slechts enkele weken geleden. Het was alsof ik in een andere era terechtkwam met een ongekende zorgeloosheid. We moesten elkaar voorlopig geen handen meer schudden, maar verder werd er nogal lacherig gereageerd op die nieuwe ziekte.

Ons zou niks overkomen. SDAP-voorzitter Heykoops uitspraak uit 1918 parafraserend vroeg ik me af of er onder de gezonde inwoners van dat vervlogen vaderland één was die dacht dat het virus bij Zevenaar aan de grens zou omkeren.

Ik merk dat ik in de verleden tijd schrijf en vraag me oprecht af of we ons over enkele weken, terugbladerend in de dagbladen van vandaag, deze wanhoop nog kunnen herinneren.