 |
|
“Kom ik thuis, heeft mijn zoon zijn oor laten piercen!” vertelt collega C.
“Links of rechts?” vraag ik.
“Rechts.” zegt ze. “Hoezo?”
“Zomaar.” zeg ik.
“Nou ja,” gaat C verder, “En omdat ie dacht dat ik dat niet goed zou vinden, had ie het hele huis opgeruimd. Opnieuw ingericht eigenlijk.” Ze knikt. “Hij had zelfs bloemen gekocht. Zelf uitgezocht, zei hij.”
“Oh.” zeg ik. Ik hou me op de vlakte.
“‘t Is ook zo’n lieve jongen.” gaat ze verder. “Nooit problemen. Komt ook nooit met van die rare jongens thuis. Altijd vriendinnen. Gaat er ook samen mee de stad in, winkelen enzo.”
Ik ben even stil.
“Houdt ie misschien van Barbra Streisand?” doe ik onschuldig. C’s ogen klaren op.
“Ja!” roept ze, “Hoe weet je dat?”
[Ik grinnikte maar een beetje en zei dat het een losse gok was. Je wilt zo’n moeder niet ongerust maken, natuurlijk. En bovendien: tegenwoordig kan ze best wel grootmoeder worden.]
Tja! Dat is overduidelijk lijkt me. 🙂
{Mowl: sterke aanwijzingen, zeg maar. Geen bewijs.}
Ben in elk geval blij dat het cliché Streisand aan mij voorbij is gegaan….
{Mowl: geen kaartjes voor haar Europese toernee begrijp ik?}
Hehehe
Zooo herkenbaar.
Is ook maar goed dat je niks verteld heb, moeder ongerustmaken is 1. Iemand z’n comingout even regelen is 2. Wel schattig he, iemand die jong is en nog weet dat rechts voor homo’s is.
{Mowl: zou die kennis genetisch vastliggen?}
Here are the results of the Eindhoven jury. Arnhem five points. Arnhem cinq points.
{Mowl: we love Eindhoven. Always have.}