De wortel van de liefde bevindt zich in de eeuwigheid. Annie Besant

Ze liepen als laatsten de trein uit, de swag-jongen en het punkmeisje, waardoor ze achter een rij andere reizigers verzeild raakten.

“Wat een fokking slome gasten.” ergerde zich de jongen. Het meisje stootte een schampere klank uit.

“Je bent zelf fokking sloom.” boemerangde ze. De jongen keek haar verbaasd aan – misschien zelfs wel wat ontdaan. Misschien wilde hij wel wat terugzeggen, maar het meisje was hem voor.

“En die fokking regen houdt maar niet op.” zei ze. “Alles blijft fokking nat en gaat fokking stinken.”

De jongen draaide met zijn ogen.

“En mijn fokking beurs is te laat en mijn fokking huisbaas is een eikel.” ging het meisje door.

“Mijn fokking fiets is ook nog kapot, dus fokking zeik niet.” zei ze.

De jongen greep haar bij de schouders.

“Zeg, wat mankeert jou?” vroeg hij. Het meisje legde haar hoofd op zijn schouder.

“Ik ben zó fokking ongesteld.” snikte ze.