Opgepast

We hadden de kortste rij gekozen. Da’s dom.

Er stond slechts één man voor ons, met een bescheiden hoeveelheid aan boodschappen. Hoe lang kon dat duren?

Maar we hadden buiten de waarneming van Etorre gerekend. Die waarneming stelt dat de andere rij altijd sneller gaat. En zo was het ook dit keer.

Nadat de boodschappen waren gescand mocht de man afrekenen. Hij wilde pinnen. De caissière toetste de nodige toetsen in en knikte. De man haalde zijn pasje door de leesmachine en drukte zijn pincode in. Discreet wendden wij onze blik af.

Er gebeurde niks.

-“Zeker een storing.” zei de man zenuwachtig. De caissière glimlachte flauwtjes. “Nog es proberen.” zei de man en haalde opnieuw zijn pasje door het apparaat. Weer de pincode, weer zonder resultaat.

-“Misschien geen verbinding met de bank?” opperde de man. De caissière knikte.
-“Jawel.” zei ze. “Maar u heeft uw limiet bereikt.”

Brrrr en ik keken mekaar aan. Dat mocht zo’n caissière toch helemaal niet zeggen? De man keerde zich naar ons en probeerde de situatie te redden.

-“Het spijt me dat jullie moeten wachten, jongens.” zei hij. “Maar ik heb nog een pasje.”
-“Meneer heeft wel dertig pasjes.” wist de caissière ons mee te delen. De blik van de man verstrakte en hij keek de caissière aan, die haar blik afwendde. Zonder een woord te zeggen haalde de man nog een bankpasje uit zijn portemonnee. Geërgerd haalde hij ook dit pasje door de lezer. Iets harder dan nodig drukte hij zijn pincode in. Ditmaal met succes.

De kassala ging open en een bon rolde uit de printer. De man pakte zijn boodschappenkar in terwijl de hand van de caissière met de bon boven de band bleef zweven. De man negeerde de hand en de caissière en liep weg. De caissière verfrommelde de bon en gooide die in haar prullenbakje.

Terwijl ze onze boodschappen scande zei ze iets tegen Brrrr. Ik kon het niet verstaan, maar besloot er op die plek niet naar te vragen.

Even later stonden we buiten, op een lege parkeerplaats. De man van het pasjesincident scheen verdwenen. Terwijl we de boodschappen in de fietstassen laadden, draaide ik me naar Brrrr.

-“Wat zei de caissière?”

Brrrr antwoordde niet. Plotseling was de pasjesman weer binnen gehoorsafstand opgedoken. Hij had mijn vraag gehoord.

-“Hebben jullie lekker over mij gesproken?”

Ik voelde me rood kleuren.

[Ik mompelde wat. Brrrr mompelde wat. De man luisterde niet, maar liep naar zijn auto. Hij keek niet meer om.]

Standaard

Een gedachte over “Opgepast

  1. Pingback: Mowl.eu » Archief » Rijvaardig

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.