Meer dan een pruttelende scheet stelt het bestaan niet voor. Prrrrt en gedaan. Afgelopen. Finito. Jean-Marie Henri Berckmans (1953-2008)

“Ik euh…” De vrouw stopte om na te denken. Maar veel meer dan ’n frons kwam d’r niet uit. Ik probeerde d’r te helpen.

“Probeer ’t anders nog es.” zei ik zo vriendelijk mogelijk. De rimpels trokken weg. Ze knikte.

“Goed.” zei ze. “Ik euh…” Ze schudde na ’n poosje peinzen d’r hoofd. “Nee.” zei ze. “’t Komt niet.”

“’t Is ook veel te warm.” zei ik. “En te benauwd.” Ik glimlachte bemoedigend. “Dat denken gaat ook niet meer zo snel.” De vrouw keek me schuin aan. Toen draaide ze d’r hoofd naar de andere kant, alsof daar nog wat bruikbaars zou kunnen zitten.

“Ik euh…” begon ze weer. Met ’n zucht brak ze de zin af. Ze sloot de ogen. “Laat maar.” mompelde ze.

[’t Besluit om alles maar te laten rusten werkte duidelijk kalmerend.]