Oranjebitter

Wie tijd heeft en zijn tijd afwacht verliest zijn tijd. William Camden

Wie tijd heeft en zijn tijd afwacht verliest zijn tijd. William Camden

Op een bankje in het park zat een oudere dame. Het was nog vroeg in de ochtend, maar met het oranje strikje in haar haar was ze helemaal klaar voor het feest van die dag.

“Ach meneer.” sprak ze me aan toen ik voorbijging. Ik hield stil. “Weet u hoe laat het hier straks begint?”

“Pas om één uur, vrees ik.” zei ik.

“O.” zei de oudere dame. Ze dacht even na. “En hoe laat is het nu dan?” vroeg ze. Ik keek op mijn horloge. Het was kwart over negen.

“Het moet nog half tien worden.” smokkelde ik. De oudere dame liet dat even op zich inwerken.

“Dan moet ik nog wachten.” concludeerde ze. Daarna zuchtte ze diep. “Dat kan er ook nog wel bij.” zei ze.

[Toen ik er alleen liet, was ik weer een schuldgevoel rijker.]

Standaard

Een gedachte over “Oranjebitter

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.