Een serpent kruipt rond, gevoed door de angst voor het duister.

Een hedendaagse artiest heeft zijn benauwenis lucht gegeven in een rap met onverholen verwijzingen naar de antisemitische legende van de Cabal, een geheime wereldregering die op totale dominantie uit zou zijn. Feiten om deze onzin te weerleggen zijn niet aan te dragen, want daarmee juist een bewijs van het succes van deze stiekeme kliek.

Het is schier onmogelijk om een beroep te doen op het gezond verstand van mensen die geloven dat de huidige crisis bekokstoofd is door een selecte groep samenzweerders. Elk appèl hierop wordt gezien als een grove ontkenning van de alternatieve feiten, zo zonneklaar in de ogen der achterdochtigen. Het voeren van een debat hierover staat gelijk aan het zinloos omhoogrollen van de steenrots door Sisyfus – en leidt nergens toe.

Het dogma creëert op deze manier zijn eigen gelijk, als Ouroboros die in zijn staart bijt.