Onder het raam vóór staan drie plantenbakken.

Wat er in zat, weet eigenlijk niemand. Ook Brrrr niet. Maar het was lang en lila en heeft de hele zomer door gebloeid dat het een lieve lust was. Maar de zomer is (bijna) voorbij en zo ook het bestaansrecht van deze stengels. Het is mooi geweest.

Niemand kan zeggen dat ze door ons toedoen het loodje hebben gelegd. Alle dagen hebben we ze bewaterd – weer of geen weer. En laten we wel zijn – ondanks de fraaie dagen afgelopen week was er meer sprake van ‘geen weer’. Voor boeren was er echter geen ‘slechte zomer’. Het was groeizaam. Drie, vier keer hebben onze agrarische steunpilaren hun velden kunnen maaien. Goed, enkele aardappelvelden hebben wat teveel water gekregen en moeten als verloren worden beschouwd. Maar in het algemeen mag er niet worden geklaagd.

Dit alles om te verklaren dat – buiten ons toedoen – de inhoud van genoemde plantenbakken als verloren moest worden beschouwd. De plantjes waren dood. Er moest gerouwd worden en gewisseld.

‘Bloemen Jopie’ was met vakantie. Toch wist Brrrr op de markt nog dit koopje los te weken: 20 wintervaste viooltjes voor € 7,50. Daar kun je ze zelf niet voor maken.

Met zijn arm in de mitella gaf hij aanwijzingen hoe ik de zak potgrond moest opensnijden. Hoe ik de viooltjes uit de bakjes moest halen. Hoe ik ze in de geleegde plantenbakken moest poten. Hoe ik ze daarna moest begieten.

[Toch heb ik geen groene vingers – eerder bruine. De transplantatie heeft schijnbaar het leven aan enkele violen gekost. Ze hebben hun kopje laten hangen en weigeren vooralsnog weder op te staan. Ik ben ook niet in de wieg gelegd om leven te bewaren. Onder mijn handen laat elk wezen – groen of anderzijds – het leven. Binnenkort wordt ik ingehuurd door de regionale toetsingscommissie voor euthanasie.]