 |
|
Ik hoorde de deur van de wc-ruimte opengaan. Iemand kwam binnen. Onwillekeurig keek ik naar ’t slot van de deur voor me. Had ik ‘m eigenlijk wel dichtgedraaid?
Nu checken zou aandacht trekken — en dat wilde ik niet. De man aan de andere kant van de deur liep mijn richting uit, hoorde ik. Ik hield ademloos de kruk in de gaten. Zou ik ’t slot snel dichtdraaien? Maar wat als ’t al dicht was? Dan zou ik ’t misschien juist wel openen. De afwegingen schoten alle kanten op — wat moest ik doen?
’t Kan al met al nooit lang hebben geduurd: zo groot is de wc-ruimte ook weer niet. Maar uiteindelijk bereikte de man ’t fonteintje, waste d’r z’n handen en verliet even later weer de ruimte.
[Opgelucht wilde ik de wc verlaten, maar de deur was nog op slot.]
The gigantic dilemma’s
you have to face each day
are sending shivers
down my spine.
{Mowl: ik hoor wel vaker dat men van me moet rillen.}