 |
|
“Ik heb Die-en-die een stukje van de lasagne beloofd.” zei Brrrr. Ik kreeg het meesterwerk meteen voor ogen.
“Mooi niet.” reflexte ik. Dat zou me wat zijn! Hadden Brrrr en ik onze ambachtelijke vaardigheden en liefde voor lekker eten in één gezamenlijke topprestatie verenigd, ging ie het zomaar aan een ander weggeven! En ik kende Die-en-die geeneens!
“Kom kom.” temperde mijn eigenste chefkok. “Hebben ze je niet geleerd dat je moet delen met anderen?”
“Alleen als je iets niet meer wil.” antwoordde ik. Ik was er zelf erg tevreden mee.
[Nu was dat niet echt waar – en Brrrr wist dat ook wel. Ik heb de opvoeding van een heuse Sint Maarten gehad. Maar ergens is er iets niet goed gegaan.]
Die man van jou! Eerst je haren kortwieken op een gebiedende toon en dan nog eens je eten weggeven. René, je moet opkomen voor jezelf hoor! Ik heb hier thuis nog zo’n klein zweepje staan. Amper gebruikt, als je wil stuur ik het je op. 🙂
{Mowl: hebben we al.}
Kwil ook mee delen en mij ken je tenminste!!!! B
{Mowl: ik zal het aan Brrrr voorleggen.}
Ben nu wel nieuwsgierig geworden naar die al meer geroemde Brrrr-lasagna, als je nu gewoon recept hier vermeld ben je ook van bovenstaand gezeur af, je verwijst gewoon naar je site en laten ze zelf aan de gang gaan….
{Mowl: wat? En dat jullie het dan ook kunnen? Dacht het niet.}
Sloof je je uit, krijg je dat. Kan die-en-die geen blikje bonduelle opentrekken?
{Mowl: natuurlijk kan Die-en-die dat. Die-en-die wordt gewoon verwend door Brrrr.}
Die-en-die mogen van geluk spreken.
{Mowl: we zullen zien.}