“Ik mis de kapper bij de Stemwijzer,” zei ze.

We hadden het over de verkiezingen, waarbij ze de gelegenheid te baat nam haar theorie te ontplooien.

“Valt het je op hoe blij de mensen waren dat ze weer hun haren konden laten doen?” begon ze, “Het is misschien iets heel kleins, maar al die maanden van onverzorgdheid hebben tot een hoop chagrijn geleid,” zei ze, “daar ben ik zeker van.”

Ze knikte en overtuigde daarmee niet alleen zichzelf. Toch moest ik grijnzen.

“Dat zou ook bepalend moeten zijn bij de Stemwijzer,” zei ze beslist, “wat de partijen vinden van de kapper.”

Ze was er nog niet mee klaar.

“Denk maar eens terug,” zei ze, “aan die rellen rond de avondklok. Heb je de beelden gezien? Is je niks bij die relschoppers opgevallen?”

Ze keek me dwingend aan, maar ik dorst het niet te zeggen.

“Precies,” zei ze, “slechte kapsels. Allemaal.”