 |
|
“Ik sta reserve.” zei de ene conducteur tegen de andere. “Dan kan ik mooi huiswerk maken.”
“BOA?” vroeg de ander.
“Frans.” antwoordde de ene. De ander knikte.
“Van het spoor?” De ene schudde zijn hoofd.
“Nee.” zei hij. “Mezelf.”
“In Roosendaal heb je dat natuurlijk.” bedacht de ander. “Frans. Wij zijn weer meer op Duits.”
De mannen waren even stil. Toen hernam de ander het woord.
“Das Gleis, bijvoorbeeld.” leerde hij, “Dat is rails om over te rijden.” De ene dacht na.
“Het spoor dus.” zei hij dan.
“Ja.” beaamde de ander. “Het spoor.”
“Zover ben ik nog niet.” zuchtte de ene. “In Frans.”
Dat is het leuke van sporen hé, je kan lekker de mensen bekijken en beluisteren, zonder dat je erop aan gekeken wordt.
{Mowl: tot ze het microfoontje in de gaten krijgen.}
Wat een taalhelden he….
{Mowl: en dit was nog maar een samenvatting.}