In het voorbijgaan keek ik onwillekeurig bij het restaurant naar binnen. Pas enkele stappen verder drong de herkenning in. Het was Broer, die daar zat, of anders iemand die sterk op hem geleek.

Sinds de begrafenis had ik hem niet meer gesproken – en eigenlijk toen ook al niet. Bloedverwantschap is een overdreven relatie: ik had het eerder al bij katten meegemaakt. Familie is geen keuze, het overkomt je. Het is een bevinding, meer niet.

Ik had er geen gedachte meer aan verspild, dat onze wegen elkaar voortaan niet meer zouden kruisen, maar nu was hij alsnog mijn wereld ingevallen en daarmee ook mijn hoofd. Of hij het nu wel was die daar zat of niet. Bijna wilde ik teruglopen om nog eens te kijken, maar hij was al binnen. Broer was terug.

Terwijl ik doorliep trok ik mijn kraag op en haalde diep adem.

Hij zou vanzelf wel weer weggaan.