Tweede hulp

-“Zeg, heb jij die dooie mug op de badkamer opgeruimd?”
-“Nee – hoezo?”

Die ochtend mugde hij nog. (Vliegen vliegen, muggen muggen.) Op de badkamer, dus. Da’s geen plek voor een mug, besloot ik. Dus probeerde ik het insect met zachte hand naar buiten te geleiden. Helaas was mijn definitie van ‘zacht’ niet gelijk aan die van de mug.

Getroffen door de rug van mijn hand stortte hij op de vloer. Naast het afvalbakje. Oeps. Ik had hem gedood.

Ik beëindigde mijn badbezigheden zo snel mogelijk en liet het insectje voor lijk achter. Er zou op een later moment een gepast afscheid worden gevierd – maar eerst moest ik mijn schuldgevoel overwinnen. (Zou de Arena trouwens ook voor een dooie mug beschikbaar zijn?)

Maar hoe dat gaat: korte tijd later was ik mijn misdaad vergeten. Pas toen ik later die dag de badkamer nog es bezocht keek ik onwillekeurig naar het plekje waar de mug de harde landing had gemaakt.

Niks. Het lichaampje was verdwenen.

Bijna gelijktijdig hoorde ik een zacht gezoem. Mijn hart sprong op toen ik de mug weer zag. Springlevend! Nou ja, voor zover ik dat van die afstand kon zeggen dan.

Net als die ochtend opende ik de deur van de badkamer. Wijder dit keer, zodat de mug op zijn gemak de uitgang zou weten te vinden. Toen het dier inderdaad door de deur wegvloog, richting slaapkamer met de openstaande balkondeur, klapte ik bijna in de handen. Ik had – in tweede instantie – het leven gered van één van ’s werelds schepselen. Ik zou nooit meer vergeten worden.

[Uit dankbaarheid heeft ie me vannacht weer lekgebeten en leeggezogen. Rotbeest! Ik zal ‘m nog es redden!]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.