Als kind ben ik in een put gevallen. Het was een metersdiepe put van de waterzuivering, waarin de grootste ongerechtigdheden werden fijngemalen.
Ik wist me vast te houden aan een rand van een centimeter dik. Daar heb ik minutenlang aangehangen tot iemand ontdekte dat ik was verdwenen. Pas jaren later realiseerde ik me wat er had kunnen gebeuren als ik die rand niet had gegrepen of wanneer mijn vingers mijn gewicht niet langer hadden kunnen houden.

In 1994 ontmoette ik Brrrr. Mijn leven, dat ik zo netjes voor elkaar had, werd helemaal op zijn kop gezet. “Je laat me dingen zeggen, die ik nog nooit heb gezegd. Die ik misschien nog nooit heb gedacht.” Ik kwam mezelf meer tegen dan ik hebben kon.

In augustus 1999 schoof de maan voor de zon. Brrrr werd opgenomen in het ziekenhuis en zou sterven. Hij werd met weinig hoop op herstel behandeld. En hoewel de kansen voor Brrrr erg klein waren, haalde hij het. Hij is nu zelfs sterker dan ooit.

Vorig jaar wilden we een restaurant gaan beginnen. Dat trof, een goede bekende had er een te koop staan. Een wereldzaak met hele goede cijfers. Dat leek ons wel wat. En toen de bank ons om de echte cijfers vroeg en die schoorvoetend boven tafel kwamen, bleken we een failliete boel aangesmeerd te hebben gekregen. We wilden van de koop af, maar we werden voor de rechter gesleept.
We dachten alles kwijt te zijn wat we hadden. Maar, zeiden we tegen elkaar, ons nemen ze nooit van ons af.
Uiteindelijk vond de rechter ook dat we waren opgelicht en veroordeelde de tegenpartij tot de betaling van de gerechtskosten.

Waarom ik dit allemaal vertel? Niet om dramatisch te doen. Niet om me op de borst te slaan en te weeklagen. Integendeel.
Ik ben er heilig van overtuigd dat ik heel veel geluk heb in dit leven.

Of is het een beschermengel?

(Ik heb vroeger een masseur gehad, die erg pertinent was over wat hij bij mij zag. Of liever, wie. Een gestalte met een mijter op. Hij zou altijd over mij waken, vertelde mijn masseur. Mooi he?)