De islam is toch een veel te serieuze zaak om alleen aan moslims over te laten? Stephan Sanders

“Nee, dank je.” zei ’t meisje van Slagersjongen toen ik d’r wat te drinken en te eten aan wilde bieden. “Ik vast.” Ik keek verbaasd op.

“Hè?” onnozelde ik. “Je vast? Hoezo dat?”

“’t Is ramadan.” zei ’t meisje geduldig.

“Ben jij moslima?” zei ik. Dan pas merkte ik dat ik de fles nog steeds boven ’n glas hield. Beschroomd haalde ik ‘m weg. ’t Meisje glimlachte. “Zo zie je d’r helemaal niet uit.” zei ik, om ’t allemaal nog erger te maken. ’t Meisje leek ’t niet te deren. “Sorry.” zei ik desalniettemin. Ik voelde me kleuren.

“Geeft niet.” zei ’t meisje. D’r volgde ’n wat ongemakkelijke stilte. Pas toen Slagersjongen ’t glas van ’t meisje overpakte werd die doorbroken.

“Maar ik vast niet, hoor.” zeidie breed grijnzend.