Gisteren ben ik braaf op mijn fietsje naar het station gefietst. Het fietsje is keurig op slot gezet en ik ben verder met de trein naar mijn werk gegaan.

Tot zover niks nieuws.

Toen het werk gedaan was en het weekeinde aangebroken, maakte ik de omgekeerde trip. Op het station liep ik naar de fietsenstalling om mijn tweewieler te ontbinden en terug naar huis te peddelen.

Toen zag ik dit.

Een of andere goochemerd had zijn fiets naast de mijne geparkeerd en vastgemaakt met een kabelslot — door het voorwiel van mìjn fiets.

Een stille vloek ontsnapte aan mijn lippen. Ik stond vast en kon geen kant op.

Potverjanpielekes!

[Ik ben later nog es wezen kijken, maar de idioot stond nog steeds strak tegen mij aan geklonken. Dadelijk nog maar es zien.]