Vergidsing

Toeristen zijn allemaal dezelfden: ze willen steeds naar plaatsen waar geen toeristen zijn. Joey Adams

Ik was in een stad die niet de mijne was, maar ik wilde niet dat zich dat toonde. In Rome ben ik een Romein, in Berlijn een Berliner en in Amsterdam een vreemdeling.

Ondanks de achteloosheid waarmee ik als een stadter door de straten wandelde, bleef ik vastgenageld staan in het voorbijgaan van een adembenemende doorgang.

Het was een steeg, meldde het naambord. Ik deed alsof ik dat al wist.

De twee achter mij waren minder begaan met wat er van ze werd gedacht. De vrouw las hardop voor uit het toeristengidsje en verpestte daarmee de sfeer van authenticiteit zoals toeristen dat in de regel doen, stelde ik inwendig hoofdschuddend vast.

“Dus,” concludeerde de vrouw en sloot de gids. Samen liepen ze verder.

Even overwoog ik ze te volgen om haar af te luisteren. Maar natuurlijk deed ik dit niet.

Ik heb er tot aan mijn vertrek spijt van gehad.

Standaard